Το κέντρο δεν είναι πολυπολιτισμικό. Είναι τριτοκοσμικό. Είναι καταυλισμός. Η εγκατάλειψη της πόλης, ή μάλλον η παράδοσή της, σε άλλες φυλές, άλλους λαούς, άλλες κουλτούρες είναι εμφανής. Ενα ολόκληρο κομμάτι της Αθήνας έχει παραδοθεί με τους κατοίκους του και με τις περιουσίες τους σε λαθρομετανάστες, ΜΚΟ και διάφορες περιθωριακές ομάδες και κανείς δεν ενδιαφέρεται. Όλοι κάνουν ότι δεν ακούν, κάνουν ότι δεν βλέπουν.
Αναφέρεις το πρόβλημα στη δημοτική Αρχή και σου λένε «δεν είναι δική μας ευθύνη». Αναφέρεις το πρόβλημα πιο ψηλά και σου λένε «είναι παγκόσμιο το πρόβλημα». Το ότι ο κάτοικος των στενών της πλατείας Αμερικής, της Κυψέλης, του Αγίου Παντελεήμονα και της πλατείας Βικτωρίας ζει σε άθλιες συνθήκες οφείλεται σε κάποιο παγκόσμιο πρόβλημα που θα του λύσει προφανώς ο ΟΗΕ. Ο ΟΗΕ θα καθαρίσει τους δρόμους, θα φτιάξει τα πεζοδρόμια, θα μεριμνήσει για την ευπρέπεια των αστικών γειτονιών, θα του επιστρέψει τον δημόσιο χώρο που έχουν καταλάβει μπούρκες, σαγιονάρες και πληθυσμοί από όλον τον πλανήτη.
Η δημοτική Αρχή ασχολείται με την εκατοστή ανάπλαση της πλατείας Συντάγματος, όταν έχει αφήσει ολόκληρο κομμάτι της πόλης να γκετοποιείται και τους κατοίκους του να ασφυκτιούν. Στρίβοντας από την Ομόνοια στην 3ης Σεπτεμβρίου νομίζεις ότι μπαίνεις στη ζώνη του λυκόφωτος. Σφίγγεται η καρδιά σου. Ενας απέραντος βανδαλισμός σε όλες τις επιφάνειες, ρημαγμένα κτίρια, άδεια μαγαζιά, κατεβασμένα ρολά μουντζουρωμένα με αθλιότητες. Προχωράς πιο πέρα, η πλατεία Βικτωρίας κατειλημμένη από Αφγανούς. Πλατεία Καμπούλ. Ανεβαίνεις Πατησίων. Τσαντιρομάγαζα με ρούχα 1 ευρώ και προσφάτως και μίνι μάρκετ με όλη την πραμάτεια κρεμασμένη στην πρόσοψη. Φτάνεις πλατεία Αμερικής. Πλατεία Μογκαντίσου. Ανεβαίνεις Φωκίωνος Νέγρη. Ανάμεσα στα όμορφα καφέ, τα τσαντίρια με τους ναργιλέδες. Ενα καφέ νορμάλ και δίπλα ένα της Καμπούλ. Άλλο ένα νορμάλ και δίπλα ένα της Μογκαντίσου.
Κόσμος; Μόνο αστούς δεν θυμίζουν. Μπούρκες, τύποι με σαγιονάρες, γυναίκες κακοντυμένες, άντρες κακοντυμένοι, κόσμος απεριποίητος, ένα περιθώριο που σουλατσάρει, μία μιζέρια, μία κακογουστιά, μία αθλιότητα. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι που είναι αστοί, αλλά πλέον είναι σαν τη μύγα μες στο γάλα.
Στο μεταξύ, πηγαίνεις σε άλλες περιοχές, που θεωρούνταν και πιο λαϊκές, στο Αιγάλεω, στο Περιστέρι, στην Πετρούπολη, και είναι όλα όμορφα, καθαρά, περιποιημένα. Ούτε βανδαλισμοί ούτε κόσμος ατσούμπαλος ούτε τσαντιρομάγαζα.
Φτιάχτηκαν τα προάστια και αφέθηκε να καταρρεύσει το κέντρο από τις Αρχές του τόπου και όχι από τους κατοίκους του, όπως επιμένουν να λένε. Η περιοχή δεν είναι πολυπολιτισμική. Είναι τριτοκοσμική. Είναι καταυλισμός. Είναι γκέτο. Τίποτα δεν κέρδισαν οι γειτονιές αυτές από την παρουσία των λαθρομεταναστών. Μόνο έχασαν. Οι μόνοι που κέρδισαν ήταν αυτοί που πήραν τις επιδοτήσεις για να τις γκετοποιήσουν. Και ο νοών νοείτω.