Οι Έλληνες είμαστε ένας περίεργος λαός. Μπορεί σε γενικές γραμμές να είμαστε απείθαρχοι, να ευχόμαστε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα και να βάζουμε ένα χεράκι για αυτό, να είμαστε φωνακλάδες, έτοιμοι για καβγά, να κοιτάμε την τσέπη μας, τα ενδιαφέροντά μας να είναι το πρώτο τραπέζι πίστα στο μαγαζί όπου δουλεύει η Λίτσα η μανίτσα, λελούδι φουλ και να τα κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου, αλλά μπροστά στον κίνδυνο, σε μια δύσκολη στιγμή, η ομοψυχία και το αίσθημα ευθύνης που υπάρχουν είναι αξιοθαύμαστα.
Η αυτοοργάνωση της κοινότητας, η αλληλεγγύη, η πραγματική, όχι η έμμισθη των ΜΚΟ, που δείχνει η ελληνική κοινωνία στις δύσκολες καταστάσεις είναι ίδιον της φυλής μας και είναι αυτό που μας έχει κρατήσει ζωντανούς μέσα στους αιώνες. Είναι, επίσης, αυτό που συγκινεί τον υπόλοιπο κόσμο.
Η χώρα μας σήμερα δέχεται μια διπλή απειλή. Ο Ελληνας, όμως, δεν περιχαρακώνεται στον δικό του μικρόκοσμο, αλλά αισθάνεται κομμάτι μίας κοινότητας, νιώθει το χρέος του να υπερασπιστεί και να προστατεύσει όχι τη μικρή ιδιοκτησία του, αλλά τον τόπο του, την πατρίδα του, την Ιστορία του, τις μάνες, τα παιδιά, τους γέροντες, τους συνανθρώπους του.
Ο Ελληνισμός διέπεται από αξίες που ξεπερνούν το ατομικό συμφέρον, κοιτούν το συλλογικό, έχουν μέσα τους τις έννοιες του φιλότιμου, της λεβεντιάς και της ψυχής. Στην Ελλάδα χτυπάει η καμπάνα της εκκλησίας στα χωριά και, πιστεύεις δεν πιστεύεις, ξέρεις ότι κάτι κακό συμβαίνει, βγαίνεις έξω, ενώνεσαι με τους υπολοίπους, για να αντιμετωπίσετε όλοι μαζί τον κίνδυνο. όποιος κι αν είναι αυτός. Οι ελληνικές κοινότητες λειτουργούν με απίστευτη ενότητα, ομοψυχία και αυτοθυσία στις δύσκολες ώρες. Αμέτρητα τα παραδείγματα στην Ιστορία.
Ως λαός δείχνουμε αίσθημα ευθύνης στο θέμα της απειλής της δημόσιας υγείας. Έχουμε, όμως, να αντιμετωπίσουμε και μια σοβαρή απειλή στα σύνορά μας. Είμαστε, λοιπόν, περήφανοι για τους Ελληνες που είναι στην πρώτη γραμμή στον Έβρο, για τους Ελληνες που έσπευσαν να βοηθήσουν τους ενστόλους μας όπως μπορούσαν, για τις Ελληνίδες που με ζεστασιά και αγάπη προσφέρουν τις σπιτικές λιχουδιές τους σε αυτούς που φυλάνε Θερμοπύλες, σαν να είναι παιδιά τους, για τους ετοιμοπόλεμους εθνοφύλακες, για τους ανθρώπους στα νησιά μας που κάνουν κι εκείνοι τον αγώνα τους να μείνουν τα νησιά ελληνικά.
Είμαστε περήφανοι για τους Ελληνες του εξωτερικού οι οποίοι συμπαραστέκονται στις δύσκολες ώρες που περνάμε, είμαστε περήφανοι για εκείνους τους Ελληνες οι οποίοι με χορηγίες εξοπλίζουν τις Ένοπλες Δυνάμεις. Είμαστε περήφανοι που ως Έλληνες είμαστε μία ψυχή.
Είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες!
Άρθρο στη Δημοκρατία στις 13-3-2020