Όλοι μπορούμε να καταλάβουμε
τί σημαίνει αυτό για το κίνητρο του παιδιού να πάει στο σχολείο, να το
αγαπήσει, να θέλει να μείνει σε αυτό. Κάποιοι φιλότιμοι διευθυντές και δάσκαλοι
κάνουν τα πάντα, για να ομορφύνουν τα κρύα μωσαϊκά, τα γκρι τσιμέντα της αυλής
και τις ψυχρές αίθουσες. Κάνουν ότι μπορούν με χρήματα από την τσέπη τους,
αναζητώντας δωρεές εδώ κι εκεί, παρακαλώντας τον Δημο, για να φτιάξουν
ευπρεπείς και στοιχειώδεις υποδομές για τους μαθητές.
Ό,τι όμως και να κάνουν δεν θα φτάσουν ποτέ το
επίπεδο των σχολείων του εξωτερικού. Οταν πολλοί αναρωτιούνται γιατί δεν
είμαστε Φιλανδία και ΗΠΑ στην εκπαίδευση ας κοιτάξουν λίγο το σχολείο της
γειτονιάς τους και θα καταλάβουν. Οσο περίεργο κι αν φαίνεται το κτίριο
προδιαθέτει για την δουλειά που θα κάνεις μέσα σε αυτό, δουλειά που έχει να
κάνει και με τους εκπαιδευτικούς και με τους μαθητές. Ακόμη κι αν εξαιρέσουμε το
αισθητικό κομμάτι του κτιρίου και μιλήσουμε για θέμα υποδομών που λειτουργούν
υποστηρικτικά στα μαθήματα κι εκεί θα δούμε τρομερές ελλείψεις.
Ολοι γκρινιάζουν για
το πώς γίνεται το μάθημα, πόσο βαριούνται τα παιδιά, πόσο ανίδεοι είναι οι
καθηγητές που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν εναλλακτικούς τρόπους να κάνουν το
μάθημα πιο ευχάριστο και ουσιαστικό. Δεκτές όλες οι ενστάσεις, αλλά ας
σκεφτούμε λίγο και τί έχουν στην διάθεση τους οι καθηγητές στα σχολεία μας, για
να εμπλουτίσουν το μάθημα τους.
Αφενός δεν υπάρχουν
σχολικές βιβλιοθήκες, ενώ στο εξωτερικό δεν νοείται σχολείο χωρίς βιβλιοθήκη. Τέλη
της δεκαετίας του 90 σπαταλήθηκαν απίστευτα ποσά για να δημιουργηθούν 757
βιβλιοθήκες, που εν μέρει χρηματοδότησε και η ΕΕ, με χιλιάδες τίτλους βιβλίων.
Το μεγαλύτερο μέρος των βιβλίων ήταν πανεπιστημιακού επιπέδου, ελάχιστα
αφορούσε έφηβους μαθητές, κάτι που οδηγεί στην υπόθεση ότι τα κονδύλια
διατέθηκαν σε μεγάλο μέρος τους, για να ευνοήσουν συγκεκριμένους εκδοτικούς
οίκους και συγγραφείς. Οι δε υποδομές τους ήταν υπερβολικές. Εχω δει 4 μονάδες
μεγάλων aircondition μέσα σε σχολική βιβλιοθήκη 25 τ.μ....και κανέναν Η/Υ.
Παρ’όλα αυτά φτιάχτηκε μία σοβαρή υποδομή σε 757 σχολεία, τα οποία συνήθως
εξυπηρετούσαν δύο σχολικές μονάδες. Οι βιβλιοθήκες αυτές όμως αφέθηκαν στην
τύχη τους, η λειτουργία τους πια εξαρτάται πάλι από εκείνους τους φιλότιμους
που πέραν του ωραρίου τους θα αποφασίσουν να ξεσκονίσουν τα βιβλία, να αερίσουν
τον χώρο και να χρησιμοποιήσουν τις εγκαταστάσεις με τους μαθητές.
Η δεύτερη βασική
έλλειψη είναι ότι δεν υπάρχουν προβολείς σε κάθε τάξη, βασικό εργαλείο για έναν
εκπαιδευτικό σήμερα. Ο εκπαιδευτικός είτε κουβαλά μαζί με τα βιβλία του όλο τον
τεχνολογικό εξοπολισμό από τάξη σε τάξη κάθε 40 λεπτά,σπαταλά 10 λεπτά, αν όλα
πάνε καλά, για να τον στήσει και να ανοίξει τα προγράμματα, είτε παίρνει σειρά
μαζί με άλλους εκπαιδευτικούς για την χρήση της μίας και μοναδικής τάξης, που
έχει προβολέα. Για να μην τα ρίχνουμε όλα στο σχολείο ένας λόγος της έλλειψης
αυτής είναι ότι ο εξοπλισμός αυτός, αν είναι μόνιμα εγκαταστημένος,
καταστρέφεται πολλές φορές από τους ίδιους τους μαθητές. Το αποτέλεσμα είναι
τελικά να μένουμε προσηλωμένοι στο κακογραμμένο βιβλίο ή την φωτοτυπία. Στα
παιδιά όμως δεν καλλιεργούμε την φιλομάθεια, την διάθεση να αναζητήσουν και
αλλού την γνώση, δεν τους δημιουργούμε το ενδιαφέρον να μάθουν κάτι περισσότερο
για αυτό που βλέπουν στο σχολικό βιβλίο.
Μία ακόμη έλλειψη
είναι ότι δεν υπάρχει χώρος για γυμναστική. Τα τσιμέντα της αυλής και κάποιες
μπασκέτες ή ένα δίχτυ για το βόλευ είναι ο χώρος άθλησης των μαθητών, όπου με
τις επίσης φιλότιμες προσπάθειες των γυμναστών γίνεται ένα αξιοπρεπές μάθημα
γυμναστικής. Οταν στο εξωτερικό έχουν καταπληκτικά γήπεδα και γυμναστήρια.
Υπάρχουν βέβαια
εργαστήρια φυσικοχημείας και βιολογίας, καθώς και ηλεκτρονικών υπολογιστών. Τα
τελευταία έχουν ανανεωθεί με δωρεές ως επί το πλείστον, γιατί κι αυτά στην τύχη
τους έχουν αφεθεί. Το καλό με τις
αίθουσες αυτές είναι ότι κλειδώνουν κι έτσι ο εξοπλισμός δεν καταστρέφεται. Σε
αντίθεση με τα άλλα κράτη στο δικό μας αντί να έχει ο κάθε εκπαιδευτικός την
τάξη του με τον εξοπλισμό που χρειάζεται για το μάθημα του, που είναι το
λογικό, έχουν οι μαθητές την τάξη τους.
Ο εκπαιδευτικός
επίσης δεν έχει πολλές φορές καν γραφείο να κοιτάξει το μάθημα του, να διορθώσει
γραπτά, να ετοιμάσει την ύλη του.
Ολα όσα αναφέρουμε
υποβαθμίζουν το εκπαιδευτικό έργο. Σπαταλήθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια για την
ίδρυση πλήθους άχρηστων πανεπιστημιακών σχολών, τη χρηματοδότηση ΜΚΟ και
διαμερισμάτων για λαθρομετανάστες, αλλά δεν έχει βρεθεί ούτε ένα ευρώ για να
φτιάξουν στα σχολεία τις υποδομές εκείνες που θα βελτιώσουν την ποιότητα της
παιδείας μας. Ως πότε;
Άρθρο στη Δημοκρατία στις 16-09-2019