Πριν από λίγες ημέρες τιμήσαμε την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων. Στα ελληνικά σχολεία πέρασε απαρατήρητο το γεγονός.
Το υπουργείο Παιδείας δεν παραλείπει να στέλνει οδηγίες να μιλήσουμε για τις διάφορες παγκόσμιες ημέρες, αλλά παραλείπει να αφιερώσει χρόνο για τα εγκλήματα των Τούρκων κατά του Μικρασιατικού Ελληνισμού και των Ποντίων. Άλλωστε, τι να πούμε; Έχουν μιλήσει άλλοι. Στη μεν Μικρασία έγινε κάποιος συνωστισμός στην προκυμαία της Σμύρνης, σύμφωνα με την κυρία Ρεπούση, στον δε Πόντο κάποιοι «χάθηκαν», σύμφωνα με το μήνυμα της Προέδρου της Δημοκρατίας. Χάθηκαν κάπου στον δρόμο, εκεί που τους βλέπαμε, τους χάσαμε από τα μάτια μας και δεν τους ξαναβρήκαμε.
Δεν μας έφταναν αυτά τα «νόστιμα», είπαμε να μη μείνουμε στα λόγια και περάσαμε και στα έργα. Ο Δήμος Πειραιά αποφάσισε να τιμήσει τους Ποντίους τοποθετώντας ένα μνημείο αφιερωμένο στη Γενοκτονία. Το «Πυρρίχιο Πέταγμα» είναι μια μεταλλική κατασκευή που θυμίζει σκουπιδοτενεκέδες σε σχήμα γέφυρας. Σύμφωνα με τον δημιουργό, οι μεταλλικοί κύλινδροι, οι βίδες και τα ελατήρια δείχνουν ένα κύμα που ξεκινάει από τον Πόντο και σκάει στην άλλη πλευρά (;). Πώς μια Γενοκτονία του Ελληνισμού καταντά ένα μάτσο παλιοσίδερα; Πώς μπορείς να φτάσεις σε τέτοιες κατασκευές, σκεπτόμενος τη Γενοκτονία των προγόνων σου; Πώς μια σειρά από σκουπιδοτενεκέδες βαφτίζεται μνημείο; Ποιον άλλον εμπνέει αυτό το έργο, εκτός από τον Ρομά συλλέκτη μετάλλων; Αυτά μόνο ο κύριος που το έφτιαξε, ο κύριος που το πλήρωσε και ο δήμαρχος που το έστησε σε δημόσια θέα για να βιάζει την αισθητική και την ιστορική μας μνήμη γνωρίζουν.
Και δεν έφταναν όλα αυτά, αλλά είπαμε να εξευτελίσουμε λίγο ακόμη την Επανάσταση του 1821. Το Μουσείο Εθνικής Ιστορίας, συμμετέχοντας στην Παγκόσμια Ημέρα Μουσείων, που φέτος είχε ως θέμα «Μουσεία για την Ισότητα. Ποικιλομορφία και κοινωνική συνοχή» (;), έφτιαξε ένα πολύχρωμο κολάζ των ηρώων του 1821. Και έγραψε με φαρδιά πλατιά γράμματα: «Όλοι διαφορετικοί». Ποιοι ήταν οι «διαφορετικοί»; Αυτοί που όλοι είχαν ελληνική ψυχή, πολέμησαν για τον κοινό σκοπό και πόθησαν την ελευθερία του ελληνικού έθνους; Μα, σου λέει, άλλος ήταν από τον Μοριά και άλλος νησιώτης, άλλος πλούσιος και άλλος φτωχός.
Να συμπληρώσω το «έξυπνο» σκεπτικό ότι άλλος ήταν κοντός και άλλος ψηλός, άλλος αδύνατος και άλλος όχι. Έχει κάποια σημασία αυτό και το κάνουμε σλόγκαν του 1821; Όταν δηλαδή σκεφτόμαστε την Επανάσταση του 1821 το «όλοι διαφορετικοί» σκεφτόμαστε ή το «όλοι Ελληνες», έστω και στην ψυχή μόνο και όχι στην εθνικότητα; Η κακοποίηση της Ιστορίας μας, των ηρώων μας, του Ελληνισμού που πέρασε μαρτύρια είναι συνεχής. Ως πότε;
Άρθρο στη Δημοκρατία, 22-05-2020