ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

    Πέσαμε πάλι από τα σύννεφα με τις συμμορίες που είχαν βρει άσυλο στις εστίες της Πολυτεχνειούπολης. Τέσσερα ολόκληρα χρόνια είχαν εγκαταστήσει εκεί τις οικογένειές τους και τη γιάφκα τους, είχαν καταλάβει έναν ολόκληρο όροφο, έκλεβαν ανενόχλητοι, μέχρι και απαγωγή είχαν κάνει και είχαν μεταφέρει εκεί το θύμα τους. Η Αστυνομία δεν ήξερε, δεν άκουσε τίποτα. Και ξαφνικά είδε το φως το αληθινό η ηγεσία, γιατί φυσικά δεν είναι ευθύνη του μάχιμου αστυνομικού μια τέτοια επιχείρηση, και έπραξε τα δέοντα για να συλληφθούν οι συμμορίες και να πάψει να χρησιμοποιείται η εστία από τους κακοποιούς. Μάθαμε ότι οι εισαγγελείς δεν έδιναν άδεια για αστυνομική επιχείρηση, μάθαμε ότι η σύντροφος του ενός κακοποιού, δόκιμη αστυφύλακας, έδινε πληροφορίες για τις ενέργειες της Αστυνομίας, μάθαμε ότι κάποιος υπεύθυνος στην εστία έλεγε στους φοιτητές που ζητούσαν τα δωμάτια στον όροφο των κακοποιών ότι είναι «μη λειτουργικά», μάθαμε και ότι ο αρχηγός είχε εις βάρος του τέσσερα εντάλματα σύλληψης, αλλά ουδ